22 Temmuz’da hayatımın ilk ‘genel seçim oyu’nu kullandım. Oy kullanmak heyecan vericiydi. Hemen akşamında seçim sonuçlarını hep birlikte öğrendik. O pek heyecan verici değildi. Sonuçlar karşısında hepimiz farklı şeyler düşündük; fakat, ne düşündüğümü ben burada söyleyemem. Hangi görüşten olduğumu öyle uluorta diyemem. Çünkü ben ayrı bir statüde değerlendirilmeyen yani devletin gözünde memur olan bir öğretmenim. Bu yüzden 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’na tabiyim. Ne bir siyasi parti üyesi olmaya hakkım var, ne de siyasi yorum yapmaya. Devlet memuru olan herkes bu kanunu peşin peşin kabul etmiş sayılıyor, siyasal hakkını emekliliğine saklıyor. Tabii devlet memurluğundan emekli olmak kafaya konulmuşsa…
25 Temmuz 2007 Çarşamba
3 Temmuz 2007 Salı
Memlekette
Bir yıl aradan sonra akrabalarımı görüyorum. Çoğu bana kahramanmışım gibi davranıyor. Cesaretimi övüyorlar. Birazcık da acıyorlar sanki. 'Gelirsin ama bir iki yıl sonra buralara.' Babaannem öğüt veriyor: Aman mukayet ol kendine oralarda. Onu anlattıklarımla yatıştırıyorum. Diğer herkese de aynı şeyleri anlatmaktan sıkıldım. 'Oralar buralardan farklı mutlaka ama korktuğumuz gibi, kafamızda kurduğumuz gibi değil.' Benim eskiden beri yaşama karşı güçlü olduğumu söylüyorlar. Ardından da değişik yerlere meraklı olduğumu ekliyorlar. Haklılar.
