Telefonlar geldi. "Hocam, 10:00-16:00 arası dışarı çıkmayın."
Planlar ertelendi. "Buluşmayı pazara mı alsak?"
Erzaklar depolandı. "Bir ekmek fazla olsun."
Sokağa çıkılmadı.
Eylem vardı.
Kadınlar sokağa dökülmüş bağırıyorlardı.
Genç kızlar bayrak sallıyorlardı.
Eylem yanlıydı.
Kadınlar, hiç konuşulmadı.
8 Mart'tı.
Şubat 2007'de doğuda bir yere atandı. Önce cesaret edemedi, sonra gözünü kararttı. Ve macera başladı... YAZMIŞIM O ZAMAN. HAZİRAN 2009'DA MEB'DE ÖĞRETMENLİĞİ BIRAKARAK DOĞUDAN AYRILDIM VE ÜNİVERSİTEYE GEÇTİM. ARTIK FARKLI DÜŞÜNSEM DE BU BLOGU - 21 YAŞINDAKİ HİÇ DOĞUDA YAŞAMAMIŞ TECRÜBESİZ, CAHİL VE TOY HALİMİN OLAYLARI NASIL GÖRDÜĞÜNÜ YANSITTIĞI İÇİN- OLDUĞU GİBİ BIRAKIYORUM. LÜTFEN SİZ DE BUNU GÖZ ÖNÜNE ALARAK OKUYUN. BELKİ BİR GÜN ARADAKİ BOŞLUĞU DA YAZARIM. SAĞLICAKLA!
4 yorum:
Bilirim:(
Batman'daydım bende :/
Üzücü gerçekten.
İnsan bazen "Neredeyim, ne yapıyorum?" diyor.
Suricata,
neden yeni yazı yok,nerelerdesin??
Geldim, geldim :) Haftaiçi kendimi çok yorgun hissettim, haftasonu başka işlerle uğraşmak zorunda kaldım, ondan oldu.
Yorum Gönder