Burada her şeyden o kadar uzaktayım ki kendimi Azerbaycan’a şantiyeye çalışmaya gitmiş inşaat mühendisi gibi hissediyorum. Bazen internete girmek beni alt üst ediyor. Çünkü internette insanların neler yaptığından, konserlerden, festivallerden haberdar oluyor ve “orada olmayan” konumumdan ötürü üzülüyorum. Ben yokken insanlar şahane eğleniyormuş, her gün yeni bir mekan keşfediyormuş, benimkinden başka herkesin günleri masalsı geçiyormuş hissine kapılıyorum. İki gün sürüyor o hüznü üzerimden atmam. Dağılıyorum.
Şubat 2007'de doğuda bir yere atandı. Önce cesaret edemedi, sonra gözünü kararttı. Ve macera başladı... YAZMIŞIM O ZAMAN. HAZİRAN 2009'DA MEB'DE ÖĞRETMENLİĞİ BIRAKARAK DOĞUDAN AYRILDIM VE ÜNİVERSİTEYE GEÇTİM. ARTIK FARKLI DÜŞÜNSEM DE BU BLOGU - 21 YAŞINDAKİ HİÇ DOĞUDA YAŞAMAMIŞ TECRÜBESİZ, CAHİL VE TOY HALİMİN OLAYLARI NASIL GÖRDÜĞÜNÜ YANSITTIĞI İÇİN- OLDUĞU GİBİ BIRAKIYORUM. LÜTFEN SİZ DE BUNU GÖZ ÖNÜNE ALARAK OKUYUN. BELKİ BİR GÜN ARADAKİ BOŞLUĞU DA YAZARIM. SAĞLICAKLA!
2 yorum:
1.herşey o kadar mükemmel gitmiyor olmadığın yerlerde. ama öyleymiş gibi geliyor uzaktan.
2.herşeyin telafisini yaparız merak etme canım. sabret az kaldı.
çok iyi anlıyorum seni
ben askerde internet cafede geçirdiğim süreyi azaltmaya çalışırdım sırf bu sebeple
Yorum Gönder