Bir haftadır çalışıyorum. Sabah kalkıp özenle hazırlanıyor, okula yollanıyorum. Öğretmenlerimizin hepsi bakımlı. Bu beni şevklendiriyor. Çocukları sevdim. Köy çocuğu olmanın masumiyeti var üzerlerinde. Şimdilik, daha önce İngilizce öğretmenleri olmadığından -üç yıl boyunca kendi İngilizce bilmeyen din kültürü öğretmenlerinden ders almışlar -Adam her hafta İngilizce bilen birinden yardım alıp önce kendi öğrenir, sonra çocuklara gelip öğretirmiş. Şarkılarla, türkülerle de dersleri geçirebilirdi. Takdire şayan bir davranış-, ilk dönem de matematik öğretmeni derse girmiş- yanlış öğrendilerse doğrusunu bir duysunlar diye genel tekrar yapıyorum. Telaffuz dışında çok kötü durumda değiller.
Her şeyden öte bu bir haftadır şunu hissediyorum: İşte şimdi hayat başladı! Kendi paramı kazanmak için emek veriyor, yoruluyorum. Hep haritada görüp içten içe gerçekte var olmadığını düşündüğüm bir yerdeyim. Tek başımayım. Ve artık öğrenci değilim. Öğretenim. Şaşkınım.
Her şeyden öte bu bir haftadır şunu hissediyorum: İşte şimdi hayat başladı! Kendi paramı kazanmak için emek veriyor, yoruluyorum. Hep haritada görüp içten içe gerçekte var olmadığını düşündüğüm bir yerdeyim. Tek başımayım. Ve artık öğrenci değilim. Öğretenim. Şaşkınım.
2 yorum:
mrh yazınızı okudum bende doğuda öğretmenlik yapmak istiyorum ama bazı sorularım var ve kimden yardım isteyeceğimi bilmiyorum internette arastırdım adam gibi bir bu site cıktı bende bu işin içinde oldugunuz için bana yardımcı olabileceğinizi düşündüm.tabi sizede uygunsa. bana yardım edermisiniz.
Merhabalar,
Yaşadıklarımı burada birebir yazıyorum. Bu yüzden yazılarımın size yardımcı olacağını düşünüyorum. Yine de başka sorularınız olursa blogum üzerinden elimden geldiğince yanıtlarım.
Sevgiler...
Yorum Gönder