Şenlik

Bir gün önceden bana düşenleri alıp içine yerleştirdiğim poşete evdeki naylon terliklerimi de ekledim. Üzerime, en sevmediğim kumaş pantolonumla giymekten bıktığım için uzun süredir yüzüne bakmadığım gri tişörtümü geçirdim. Servise binip poşetimi, diğer poşetlerin yanına oturttum. Okula gittik. Çocuklar bizi bekliyordu. Andımız'dan sonra öğretmenler odasına gidip hazırlandık. Ayakkabılarımızı çıkarıp terliklerimizi giydik, pantolonlarımızın paçalarını sıvadık. Okulumuzun, müdür odasındaki tek bilgisayarından müzik açtık. Poşetlerdeki temizlik malzemelerini çıkartıp en köşedeki sınıfa yollandık. İşte ayda bir gerçekleştirdiğimiz büyük okul yıkama şenliğimiz böyle başladı. Müdürümüz çeşmeye taktığı hortumu bize ulaştırdı. Toz deterjanları yerlere serptik. Birkaçımız sınıfı fırçalarla köpürttürken birkaçımız da kahverengileşen suyu çekpaslarla sınıftan dışarı attı. Camları sildik, sıraları temizledik. Dolapların tek tek tozunu aldık. Tuvaletleri çamaşır suyuyla dezenfekte ettik. Arada çalan müzikte oynamayı da ihmal etmedik. İşin büyük bölümünü biz, onumuz yaptık; öğrencilerimiz de bize yardım etti. Okulumuzun temizliğini, sorumluluk alsınlar, ekip çalışmasını öğrensinler ve okula özen göstersinler diye her zaman öğrencilerimizle beraber yaparız. Onlara, işe yaramadıkları duygusuna kapılmayacakları hafif işler veririz. Günün sonunda herkes okuldan yorgun ama mutlu ayrılır. Bugün de, istisnasız hepimiz iyi bir iş yapmanın verdiği hazla evlerimize vardık.